Om jezelf te laten zien moet je eerst ontdekken wie je zelf bent.
Ja, en hoe je eruit ziet heeft niet te maken met hoe je jezelf laat zien. Het gaat namelijk om je energie en of je lekker in je vel zit, of je je goed voelt of je blij bent met jezelf. Of je nu een puntmuts op hebt, een stok of lang gewaad draagt, je kunt toch nog onzichtbaar zijn.
Maar laat jezelf maar zien, wie je bent, als je eenmaal ontdekt hebt wie je bent.
Spreid je vleugels en laat met trots zien aan de wereld wie jij bent: Kijk eens wie ik ben!
En dan niet om indruk te maken op de ander, niet op die manier.
Ook niet om te laten zien wat je allemaal hebt of wat je kunt. Nee, je laat jezelf zien door aan te geven wie jij bent, door je grens aan te geven aan de ander. Dan laat je zien wie je bent. Door je emoties te uiten en niet door te slikken. Wat je misschien al jaren hebt gedaan, waarvan je weet dat het er een keer uit moet komen. Dan laat je jezelf zien door het uit te spreken, hardop. Hardop tegen die persoon, misschien wel op afstand, maar spreek het uit en benoem het. Dan laat je jezelf zien.
Dan kun je in je kracht komen, dan kom je in de goede energie, omdat het je niet meer tot last is, omdat je niet meer die geknepen keel voelt, of je buikpijn.
Omdat je weet, ik voel dit maar ik zeg dat. Of ik ervaar dit, maar ik zeg niks. Ik laat wat anders zien.
Dat is niet wie je werkelijk bent, dat is niet congruent, dat is niet krachtig. Dat is jezelf wegstoppen. Dan kun je nog zo’n mooie puntmuts op hebben of een magische stok, als je het over magisch hebt, dat is natuurlijk fantastisch, maar als dat niet congruent is, dan ben je niet zichtbaar. Dan kun je zwaaien, kun je je carnavalskleren aantrekken, maar dan zien mensen je niet, dan lopen ze om je heen en ben je niet zichtbaar.
Dus die zichtbaarheid heeft niet te maken met je uiterlijk, wat ik noemde, het heeft te maken met je hart en je hoofd en je gevoel op een lijn. De trialiteit, de nieuwe werkelijkheid. Als jij vanuit je hart spreek, vanuit liefde zegt dat het nu genoeg is, dat je er klaar mee bent en het niet meer wil horen. Als ze willen klagen ze dan gaan ze maar naar een ander. Jij hebt er genoeg van.
Zet de tv dan maar uit of zoek een andere zender, maar jij kiest ervoor. Jij kiest voor jouw zichtbaarheid. En oh wat zal dat bevrijdend voelen zeg, als je die keuze maakt om uit te spreken wat je voelt: Ik voel die pijn, ik voel mijn hart zeer doen, ik voel me eenzaam. Je bent niet eenzaam, je bent niet je gevoel, je voelt het. Maar je moet het wel laten zien, zodat je omgeving rekening met je kan houden. Kijk ze vindt het vervelend als ik met mijn grote mond haar ga plagen of grapjes maak, vindt zij niet leuk, dat heeft ze aangegeven, dus kan ik er rekening mee houden. Dank je wel, dank je wel dat je rekening met mij houdt.
Dat zet jou in je kracht, dat zet jou in jouw recht van bestaan. Verloochen jezelf er niet in, schuif het niet opzij, maar omarm het. Omarm wie jezelf bent, als goddelijk en spiritueel wezen. Want diep van binnen weet je dat je dat bent, je hoeft alleen maar jezelf daarin te erkennen, dan ga je stralen, en bloeien en ga je je vleugels uitslaan Heerlijk! Dank je wel!
